Τριγυριζα ωρες στα δρομακια της Χωρας και σιγα σιγα το φως της μερας εφυγε μαζι με την αφορητη ζεστη... Σε καποιο ανοιγμα ηρθε και με βρηκε η θαλασσινη αυρα κι εγω την ακολουθησα...Ετσι εφτασα σ' αυτη την εικονα... Εκανα να τραβηξω, αλλα εκεινο το καλωδιο με σταματησε... Αναψα ενα τσιγαρο και ειπα μεσα μου να κανω κατι γρηγορα (τραβηξε ή μη τραβας διολου), γιατι το φως θα χαθει καλε μου...
Το καλωδιο με την μαντρα και τον τοιχο, εκαναν ενα υπεροχο τριγωνο... κι αυτο μου αρεσε καπως... Αφου πηρα την εικονα, μετα την ξεχασα τελειως...
Μα σαν εμφανησα το φιλμ μετα απο μερες, αυτο το μικρο τριγωνο εγινε το αγαπητο σημειο μου, με μιας...
Μου εδειχνε, οτι ακομα κι ενας τοιχος, καπου καπου πρεπει να εχει ενα στηριγμα, εστω ενα μικρο καλωδιο να τον κραταει για να αντεχει στο χρονο και στον ανεμο...
No comments:
Post a Comment